ภาษาเอสเปรันโต คือ ภาษาประดิษฐ์ ซึ่งจัดอยู่ในกลุ่มภาษาช่วยสื่อสารระหว่างชาติ ผู้ประดิษฐ์มีชื่อว่า Ludoviko Zamenhof จักษุแพทย์ชาวโปแลนด์ เชื้อสายยิว ซึ่งอาศัยอยู่ในเมือง หนังสือแนะนำภาษาเอสเปรันโต Международный языкъ : Предисловіе : Полный учебникъ (ภาษาสากล, คำนำ, หนังสือเรียนฉบับสมบูรณ์) จำหน่ายในปี 1887
ใช้ตัวอักษรละติน ดังนี้
A B C Ĉ D E F G Ĝ H Ĥ I J Ĵ K L M N O P R S Ŝ T U Ŭ V Z
a b c ĉ d e f g ĝ h ĥ i j ĵ k l m n o p r s ŝ t u ŭ v z
*ตัวอักษรพิเศษที่ไม่มีใช้ในภาษาอื่น ĉ, ĝ, ĥ, ĵ, ŝ, ŭ
*หากเทียบกับภาษาอังกฤษ จะไม่มีตัว w, x, y
ไวยากรณ์ของภาษาเอสเปรันโตได้รับการออกแบบมาให้ง่าย ไม่ซับซ้อนจนเกิไม่ซับซ้อนจนเกินไป
ตัวอย่าง การบอกชนิดของคำสามารถสังเกตได้จากตัวลงท้ายของคำนั้น ๆ คำนาม ลงท้ายด้วย -o homo มนุษย์, คน hundo สุนัข kato แมว domo บ้าน
คำคุณศัพท์ ลงท้ายด้วย -a bona ดี saĝa ฉลาด bela สวย, หล่อ forta แข็งแรง
กริยา อนาคตกาล (จะ) ลงท้ายด้วย -os ปัจจุบันกาล (กำลัง) ลงท้ายด้วย -as อดีตกาล (แล้ว) ลงท้ายด้วย -is กริยาไม่แสดงกาล ลงท้ายด้วย -i
esti เป็น, อยู่, คือ ทดลองผัน manĝi กิน trinki ดื่ม dormi นอน
การใช้คำพยางค์สั้น ๆ มาเติมข้างหน้าหรือต่อท้ายเพื่อสร้างคำใหม่ เช่น mal- ให้ความหมายตรงข้าม bona ดี, malbona ชั่ว bela สวย, malbela น่าเกลียด
-et- ให้ความหมายว่ามีขนาดเล็ก hundo สุนัข, hundeto สุนัขตัวเล็ก domo บ้าน, dometo บ้านหลังเล็ก ๆ
ภาษาละติน 84 %, เยอรมันนิก 14 %, สลาวิกและกรีก 2 %1
Mattos, Geraldo, “La deveno de Esperanto”, Fonto 1987 ↩